ฝนตกขี้หมูไหล

ฝนตกขี้หมูไหล...“คนจัญไรมาพบกัน” หลายต่อหลายครั้งเมื่อกลุ่มคนที่เคลื่อนไหวต่อต้านรัฐ ไม่ว่าจะเป็นกลุ่ม NGOs นักวิชาการ (หากินกับการทำวิจัยความขัดแย้งชายแดนใต้) องค์กรภาคประชาสังคม (ปีกการเมืองขบวนการ) หรือแม้แต่อดีตนักศึกษาที่ยกฐานะตนเองด้วยการช่วยเหลือโจรใต้ แยกกันเดินร่วมกันตี แต่จุดหมายเดียวกัน การเรียกร้องในเรื่องเดิมๆ กล่าวหารัฐละเมิดสิทธิฯ ไม่ได้รับความยุติธรรม เรียกร้องความชอบธรรมให้กับโจร คนร้ายถูกจับกุมหรือถูกวิสามัญดิ้นพล่านกล่าวหาเจ้าหน้าที่กระทำเกินกว่าเหตุ ถึงคราวประชาชนผู้บริสุทธิ์ถูกฆาตกรรม ถูกรังแกกลับเมินเฉย จะให้คิดเช่นไรกับพฤติกรรมของคนกลุ่มนี้ในเมื่อที่ผ่านมาไม่เคยมีสักครั้งเดียวที่กระทำตัวเป็นปากเป็นเสียงให้กับประชาชนส่วนใหญ่ แต่เอนเอียงช่วยเหลือขบวนการโจร หรือคนกลุ่มนี้ชอบความรุนแรง ไม่อยากเห็นสันติสุข มีส่วนได้ ส่วนเสียกับเหตุการณ์ เรามาส่องพฤติกรรมของแต่ละคนกันดู...

          ฮาร์ดคอร์ อันดับต้นๆ เลยในพื้นที่คงไม่มีใครเกิน นายทวีศักดิ์ ปิ อดีตบรรณาธิการสื่อ Wartani แต่ในเชิงลึกคาดว่ายังคงเป็นตัวหลักที่คอยบิดเบือน เคลื่อนไหวในเฟสผี พฤติกรรมเมื่อเกิดเหตุการณ์มักจะโยนผิดให้เจ้าหน้าที่รัฐ หลายครั้งที่พลาดท่าจนมีการเชิญตัวมาปรับทัศนคติแต่ไม่เคยสำนึกยังคงกระทำตัวเดิมๆ

          คนที่สองไม่กล่าวถึงคงไม่ได้ เป็นถึงกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติ (ปาตานี) นางอังคณา นีละไพจิตร ภรรยาทนายความสมชาย ที่ถูกอุ้มหาย เก็บความแค้นฝังใจหาที่ระบาย มีอคติต่อรัฐ ไม่ได้ทำหน้าที่ให้กับประชาชนส่วนใหญ่ของประเทศ กลับใช้ตำแหน่งกรรมการสิทธิฯ ปกป้องกลุ่มโจรใต้ปาตานี

          ULTRA BRN (ยิ่งกว่า BRN) คงไม่มีใครเกินแบมิง นายสุไฮมี ดูละสะ อดีตประธาน PerMAS ไปร่วมเวทีไหนเวทีนั้นแตก มุทะลุแดกดัน สร้างวาทกรรมในการขับเคลื่อนการกำหนดใจตนเอง เพื่อแยกตัวเป็นเอกราชจากรัฐบาลไทย ปลุกระดมความเป็นมลายูปาตานี คอยวางแผน ชักใยอยู่เบื้องหลังกลุ่มนักศึกษาในการเคลื่อนไหว 

          นักสิทธิระดับชาติที่ไม่มีใครไม่รู้จักต้องคนนี้เลย นางสาวพรเพ็ญ คงขจรเกียรติ ผู้อำนวยการมูลนิธิผสานวัฒนธรรม สร้างผลงานด้วยการแฉข้อมูลให้กับฝรั่งตาน้ำข้าวจนในที่สุดได้ความดีความชอบ ได้รับตำแหน่งประธานแอมเนสตี้ อินเตอร์แนชั่นแนล ประเทศไทยสมใจอยาก เป็นเจ๊ดัน หลอกใช้เครือข่ายในพื้นที่จนได้ดิบได้ดีคือ นางสาวอัญชณา หีมมิหน๊ะ  กลุ่มด้วยใจ ผลงานสร้างชื่อคอยเรียกร้องสิทธิให้กับกลุ่มโจร ฉกฉวยโอกาสตีกินจนหน้าแหกมาหลายครั้ง จากการไม่ตรวจสอบข้อเท็จจริง

          ตามติดด้วยเด็กสร้าง นางสาวพรเพ็ญฯ คือ  นางสาวอัญชณา หีมมิหน๊ะ ("ตัส") กลุ่มด้วยใจ (โจรใต้) ผู้ผันตัวเองจากแม่ค้าขายผ้าและร้านคาร์แคร์ เรียกตัวเองว่านักสิทธิ เป็นลูกไล่ให้กับ นางสาวพรเพ็ญฯ จนกระทั่งโด่งดังถูกวิพากษ์วิจารณ์ในสื่อออนไลน์อย่างกว้างขวางในการวางตัวและพฤติกรรมที่หลงลืมตัวตน

          หากจะกล่าวถึงต่างชาติที่มาอาศัยใบบุญบ้านเรา ต้องนึกถึงคนนี้เลย นายฮาร่า ชินทาโร่ ญี่ปุ่นจากแดนปลาดิบชอบภาษามลายูเป็นชีวิตจิตใจ ทำการศึกษาจนช่ำชองเชี่ยวชาญดั้นด้นมายังผืนแผ่นดินไทย เป็นอาจาย์ภาคภาษามลายู มหาวิทยาลัยของรัฐชื่อดัง ทำการขับเคลื่อนอัตลักษณ์ โจมตีกล่าวหาสยามกลืนกินความเป็นตัวตนมลายู จับขั้วปีกการเมืองขบวนการย้อนแย้ง ยุยงส่งเสริมให้เกิดความกระด่างกระเดื่องโดยไม่สำนึกเงินภาษีประชาชนคนไทยทั้งประเทศที่จ้างเป็นอาจารย์

          นายอาร์ฟาน วัฒนะ อดีตรองประธาน PerMAS ฝ่ายรณรงค์และกิจกรรม ก็มิใช่ย่อยทำตัวเป็นข่าวตลอด อีกทั้งยังเป็นผู้ก่อตั้งและอดีตประธานเครือข่ายเยาวชนอิสระจังหวัดชายแดนภาคใต้ (IRIS) สงสัย!! อิสระตรงไหนในเมื่อเป็นติ่งหนึ่งของ PerMAS ทำหน้าที่ในการปลุกระดมบ่มเพาะเมล็ดพันธุ์ ปลูกฝังอุดมการณ์แนวคิดสุดโต่งให้กับเด็กและเยาวชนยามปิดภาคเรียน

          สุดท้ายคงเป็นพี่เบิ้ม!! นายอาเต๊ฟ โซะโก ผู้มีบทบาทสำคัญที่อยู่เบื้องหลังในการกำหนดแนวทางในการต่อสู้ทางการเมือง เป็นผู้ก่อตั้ง PerMAS/ประธาน PerMAS มีพี่น้องเป็นสมาชิกแนวร่วม ผกร. มีพ่อตา/ภรรยา ลักลอบทำธุรกิจผิดกฎหมาย

          ที่กล่าวมาพอสังเขป ในความเป็นจริงมีเยอะกว่านี้ ซึ่งการเคลื่อนไหวหรือการทำกิจกรรมมีการประสานสอดคล้องเป็นไปในทิศทาง แนวทางเดียวกัน เพื่อทำการขับเคลื่อนงานการเมืองควบคู่การใช้ความรุนแรงของกลุ่ม ผกร. เป็นปีกการเมืองของกลุ่มโจร เป็นองค์กรภาคประชาสังคมแนวร่วม ทำเพื่อผลประโยชน์ให้กับฝ่ายตน มีนัยยะแอบแฝง ไม่ได้เคลื่อนไหวเพื่อผลประโยชน์ของประชาชนคนส่วนใหญ่ เดินหน้าในการปลูกฝังแนวคิดที่ผิดๆ ให้กับลูกหลานพี่น้องมลายูปาตานี.. นี่คือหน้ากากที่แท้จริงของกลุ่มที่คิดต่างจากรัฐอีกกลุ่มหนึ่ง “ฝนตกขี้หมูไหล เมื่อคนจัญไรมารวมกลุ่มกัน”