ตามหลักการของศาสนาอิสลาม
คำว่า ดารุลฮัรบี (Dar-ul-Harb) หมายถึง “ดินแดนแห่งสงคราม” (Abode of War)
ซึ่งเป็นพื้นที่ที่ไม่ได้ปกครองโดยคนมุสลิม และไม่ได้ใช้ชารีอะห์เป็นกฎหมายหลักในการปกครอง
ที่ขบวนการได้หยิบยกมาใช้เป็นตรรกะเหตุผลในการต่อสู้
แต่ความเข้าใจว่าดินแดนในจังหวัดชายแดนภาคใต้นี้เป็น ดารุลฮัรบี
หรือไม่นั้น ทางจุฬาราชมนตรีได้ยืนยันแล้วว่า
ดินแดนในจังหวัดชายแดนภาคใต้ไม่ใช่ “ดารุลฮัรบี” อย่างที่เข้าใจกันเพราะ
1. คนมาลายูมุสลิมมีสิทธิพลเมือง
ยอมรับความเป็นพลเมืองไทยไม่ใช่แค่เพียงการถือบัตรประจำตัวประชาชนคนไทยเท่านั้น
2. ไม่มีการห้ามปฏิบัติศาสนกิจ
3. ไม่มีการห้ามเผยแผ่ (ดาวะห์) ศาสนา
“รากเหง้า” ของปัญหาการก่อการร้ายในจังหวัดชายแดนภาคใต้อยู่ที่ปมของเรื่องการใช้ “คำสอนทางศาสนา” ไปบิดเบือนเพื่อบ่มเพาะผู้คนให้เข้าใจผิด
โดยมี “ผู้นำศาสนา” ในพื้นที่ร่วมเป็นคนในขบวนการแบ่งแยกดินแดนอยู่ด้วย
พวกเขาเป็นผู้ดำเนินในการบ่มเพาะเพื่อสร้าง “นักรบ” หรือแนวร่วมผู้ลงมือปฏิบัติการ
ก่อการ้าย ซึ่งที่ผ่านๆ มาพวกเขาทำได้สำเร็จเสมอมา
โดยสามารถทำให้คนจำนวนหนึ่งลุกขึ้นมาก่อการร้ายได้ตั้งแต่เมื่อต้นปี 2547 จนมาถึงวันนี้ ระยะเวลา 14 ปีที่กำลังจะผ่านไปกับเงื่อนปมของการใช้
“ผู้นำศาสนา” ให้นำหลักการศาสนาไปบิดเบือนเพื่อบ่มเพาะให้ผู้คนในพื้นที่
โดยเฉพาะนักเรียนและนักศึกษา รวมถึงเยาวชนกลุ่มต่างๆ ให้เข้าใจหลักการศาสนาผิดๆ
แล้วหันหน้าเข้าร่วมขบวนการแบ่งแยกดินแดน ไปฝึกอาวุธและฝึกการการก่อการ้าย
แล้วหวนกลับมาปฏิบัติการในพื้นที่จังหวัดชายแดนภาคใต้
เรื่องราวเหล่านี้ยังคงเดินหน้าต่อไปได้อย่างไม่มีที่สิ้นสุด...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น