เบื้องหลังการจัดตั้งของขบวนการ BRN

"นักรัก ปัตตานี"

ขบวนการแบ่งแยกดินแดนใต้เกิดขึ้นมานานแล้ว ตั้งแต่สมัย พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว หรือ สมัย ร.5 ในครั้งที่ ตนกูอับดุลกาเดร์ บินตวนกู รอมารุดดิน หรือ พระยาวิชิตภักดี เจ้าเมืองปัตตานี ในขณะนั้นไม่พอใจที่ ร.5 ส่งเจ้าเมืองคนใหม่ที่เป็นมุสลิมจากกรุงเทพมาปกครองปัตตานี ทำให้เจ้าเมืองเดิมไม่พอใจฝักใฝ่อังกฤษ ในที่สุดพระยาวิชิตภักดี ถูกทางการสยามจับกุมตัวในข้อหากบฏ

จากการศึกษาข้อมูลกลุ่มขบวนการที่ได้เคลื่อนไหวเพื่อต้องการเอกราชจากรัฐไทย ตั้งแต่แรกเริ่มเดิมทีได้แก่ ขบวนการ กัมปา (GAMPAR) หรือ “สมาคมรวมเผ่ามลายูที่ยิ่งใหญ่” ขบวนการยุคที่ 2 ขบวนการ บีเอ็นพีพี BNPP (Barisan National Pembebasar Pattani) ขบวนการยุคที่ 3 ขบวนการ บีอาร์เอ็น หรือ กลุ่มแนวร่วมปฏิวัติแห่งชาติมลายูปัตตานี BRN (Barisan Revolusi Nasional) ซึ่งได้แยกตัวออกมาจากขบวนการ บีเอ็นพีพี ขบวนการยุคที่ 4 ขบวนการ พูโล PULO (Patani United Liberation Organization) แยกตัวมาจาก ขบวนการ บีอาร์เอ็น ขบวนการยุคที่ 5 ขบวนการ มูจาฮีดีน (มูจาฮีดีน ปัตตานี หรือ BBMP, มูจาฮีดีน อิสลามปัตตานี หรือ GMIP) นอกจากนั้นยังมีขบวนการ เบอร์ซาตู ขบวนการ เปอร์มูดอ และขบวนการ RKK

ขบวนการแบ่งแยกดินแดน หรือ ขบวนการปฏิวัติได้วางแผนและสั่งการอำนวยการ กำหนดให้กลุ่มแนวร่วมขบวนการรับผิดชอบในเขตพื้นที่ 2 – 3 อำเภอ ที่เรียกว่า “สะกอม” ซึ่งประกอบด้วยคณะกรรมการหลายคณะ ทั้งฝ่ายทหาร (ระดับกองร้อย) และฝ่ายมวลชน (ระดับสะกอม) ฝ่ายเยาวชน ฝ่ายเศรษฐกิจ ฝ่ายสตรี และฝ่ายศาสนา (อูลามา)โดยกลุ่มคนเหล่านี้ถูกสร้างขึ้นมาจากเยาวชนในโรงเรียนสอนศาสนาเป็นส่วนใหญ่ ที่คัดเลือกเยาวชนที่มีผลการเรียนอยู่ในระดับแนวหน้ามีความประพฤติดี ใฝ่ใจในศาสนาอิสลาม ซึ่งขบวนการปฏิวัติได้ใช้เวลาบ่มเพาะพร้อมให้การศึกษาด้านงานปฏิวัติอีก 4-5 ปี จึงนำไปสู่การปฏิวัติ เพื่อขับเคลื่อนงานมวลชน และงานด้านการทหารของขบวนการปฏิวัติมลายูในแต่ละเขตงาน (สะกอม)

ข้อพิจารณาในการคัดเลือกของกลุ่มคนในระดับนี้

1. กลุ่มคนในระดับนี้เป็นนักคิดนักปฏิวัติที่มุ่งมั่นต่อต้านรัฐบาลไทยทุกๆ รัฐบาลตลอดเวลาไม่ว่ารัฐบาลจะทำถูกทำดี ต่อประชาชนมลายูก็จะถูกต่อต้านในทุกรูปแบบด้วยแนวคิดที่คาดไม่ถึง

2. กลุ่มนักคิดนักปฏิวัติเหล่านี้ ส่วนใหญ่เป็นนักปลุกระดม นักจัดตั้งมวลชนซึ่งมีพื้นฐานการปลูกฝังอุดมการณ์ในการต่อสู้ทั้งด้านการทหารและด้านการเมืองดังนั้นกลุ่มนักปฏิวัติเหล่านี้จึงสามารถวิเคราะห์งานการเมืองและการทหารได้อย่างตรงไปตรงมาและมีคุณภาพ

3. กลุ่มนักคิดนักปฏิวัติเหล่านี้ มีความสามารถในการบริหารองค์กรปฏิวัติให้เกิดผลงาน ด้วยการบริหารคน เวลา ทรัพยากรที่มีอยู่ใน 3 จชต. อย่างจำกัด โดยไม่หวังผลตอบแทนเพียงเพื่อให้เกิดความภาคภูมิใจว่าตนเองเป็นนักปฏิวัติในอุดมคติของขบวนการปฏิวัติมลายู

4. ในแง่ของศาสนา กลุ่มนักปฏิวัติเหล่านี้มีความรู้ทางด้านศาสนาสูงกว่าชั้น 10 (ซานาวี) โดยจะแฝงตัวเข้าไปเรียนศาสนาในขั้น 11-14 ที่โรงเรียนสอนศาสนาชื่อดังในตัวเมืองยะลา และโรงเรียนสอนศาสนาในตัวเมืองปัตตานี ทำให้กลุ่มนักปฏิวัติเหล่านี้สามารถใช้ศาสนานำไปเป็นเงื่อนไขปลุกเร้าให้ RKK และมวลชนในหมู่บ้านจัดตั้ง (อาเจ๊าะ) พร้อมที่จะต่อสู้กับฝ่ายรัฐบาลไทยได้ตลอดเวลาโดยผ่านทางฝ่ายอูลามา (ศาสนา) ในระดับสะกอม

5. กลุ่มนักปฏิวัติเหล่านี้มักจะถูกจำกัดในเรื่องการเรียนสายสามัญ และสายศาสนาให้อยู่ต่ำกว่าระดับปริญญาตรีเกือบทุกคน ทั้งๆ ที่เป็นกลุ่มที่มีผลการเรียนดีมาตั้งแต่เด็ก ทำให้กลุ่มนักปฏิวัติเหล่านี้ปฏิเสธการมีใบปริญญาแต่ยอมรับขีดความสามารถในการปฏิบัติงานมากกว่า ดังนั้นกลุ่มนักปฏิวัติเหล่านี้จะเปิดตัวมาทำงานในโลกของการแข่งขันด้วยใบปริญญาจึงมีน้อยมาก แต่ก็ทำให้นักปฏิวัติเหล่านี้ได้คิดได้เปรียบเทียบ และพบว่าทำไมกลุ่มผู้นำขององค์กรปฏิวัติมลายูส่วนใหญ่จึงส่งลูกหลานไปเรียนต่อในระดับสูง จบถึง ป.โท ป.เอก ทั้งสายสามัญ และสายศาสนา ทั้งในและต่างประเทศ ตรงกันข้ามกับกลุ่มพวกเขาซึ่งส่วนใหญ่เป็นลูกหลานชาวบ้านมลายูธรรมดาเท่านั้นเอง กลับไม่มีโอกาสเช่นนั้น

6. ด้วยความเป็นนักปฏิวัติในอุดมคติของบุคคลเหล่านี้ที่ถูกสร้างมาจากองค์กรปฏิวัติมลายู ทำให้กลุ่มบุคคลเหล่านี้มีความฝันในอุดมคติ เหนือกว่าความได้เป็นเอกราชของรัฐปัตตานี นั่นคือการทำให้พี่น้องมลายูมีความสุขสันติตามแนวทางอิสลาม ดังนั้นนักปฏิวัติเหล่านี้มักจะไม่สนใจความสุขสบายเป็นส่วนตัว ไม่หวังตำแหน่งลาภยศใดๆ ทั้งสิ้น ทำให้นักรบเหล่านี้ถูกองค์กรนำ DPP หลอกใช้ทำงานปฏิบัติได้อย่างง่ายดายโดยปราศจากสิ่งตอบแทนใดๆ ทั้งสิ้น

7. กลุ่มนักปฏิวัติเหล่านี้ ส่วนใหญ่จะปฏิบัติงานอยู่ในพื้นที่บริเวณบ้านเกิดเมืองนอนของตนเองเป็นหลัก เพราะมีความคุ้นเคยกับคนกับชุมชน และกับภูมิประเทศ รวมถึงลมฟ้าอากาศเป็นอย่างดี จึงสามารถวิเคราะห์สถานการณ์ที่เกิดขึ้นในพื้นที่รับผิดชอบได้เป็นอย่างดี ดังนั้นนักปฏิวัติเหล่านี้ จึงสามารถแฝงและฝังตัวอยู่ในพื้นที่ในสถานการณ์ต่างๆ ได้ตลอดเวลาจนฝ่ายรัฐไม่คาดคิดว่าบุคคลกลุ่มนี้เป็นสมาชิกของขบวนการปฏิวัติมลายู

8. กลุ่มนักปฏิวัติมักมีความมั่นใจในการบริหารงานในองค์กรปฏิวัติว่าสามารถต่อต้านรัฐไทยได้อย่างมีประสิทธิภาพโดยเฉพาะงานด้านการจัดตั้งมวลชนมลายู เพราะด้วยการปฏิวัติตัวเองให้เป็นตัวอย่างที่ดีในทุกมิติของสังคมมลายูในพื้นที่นั้นๆ จนเป็นที่ยอมรับของประชาชนมลายูในพื้นที่ตลอดเวลา ดังนั้นกลุ่มนักปฏิวัติเหล่านี้มีความเชื่อว่าพวกเขาสามารถควบคุมประชาชนมลายูในพื้นที่รับผิดชอบในทุกๆ มิติ โดยเฉพาะมิติทางการเมือง ไม่ว่าจะเป็นนักการเมืองในระดับท้องถิ่นหรือในระดับชาติ ทั้งในปัจจุบันและในอนาคต

ระดับ 3 ปฏิบัติการ

ขบวนการปฏิวัติมลายูได้สร้างสมาชิกระดับปฏิบัติการเอาไว้เป็น 2 กลุ่มใหญ่ๆ คือ กลุ่มทหาร และกลุ่มมวลชน กลุ่มทหารที่รู้จักกันภายใต้ชื่อว่า RKK มีหน้าที่ปฏิบัติการทางทหารในรูปแบบของกองโจรและการก่อการร้าย ส่วนกลุ่มมวลชนที่รู้จักกันในชื่อว่า อาเจ๊าะ (หมู่บ้านจัดตั้ง) มีหน้าที่ให้การสนับสนุนการรบและช่วยรบ ซึ่งทั้ง 2 กลุ่มนี้มีข้อแตกต่างกัน คือ กลุ่มสมาชิก RKK จะเป็นเยาวชนมลายูที่ผ่านการฝึกมาเป็นอย่างดี ส่วนมากจะเป็นเยาวชนที่อยู่ในระบบการศึกษาของโรงเรียนสอนศาสนาเอกชนเสียเป็นส่วนใหญ่ ส่วนกลุ่มสมาชิกอาเจ๊าะ จะเป็นประชาชนมลายูที่อยู่ในหมู่บ้านชนบท มีความศรัทธาในศาสนาแต่ไม่มีความรู้ในเรื่องศาสนามากนัก ขบวนการปฏิวัติมลายูจึงฉวยโอกาสใช้ศาสนาบิดเบือนเจือปนกับงานปฏิวัติของขบวนการปฏิวัติ เข้าไปปลุกระดมบ่มเพาะชักชวนให้เป็นสมาชิกของขบวนการปฏิวัติมลายู

ข้อพิจารณาของกลุ่มคนระดับปฏิบัติการ

1. กลุ่มปฏิบัติการทั้ง 2 กลุ่ม มีความเชื่อว่าการปฏิบัติงานของตนเองนั้น เป็นการปฏิบัติงานเพื่อศาสนา เพื่อพระเจ้า แต่จะเป็นการสนับสนุนงานปฏิวัติของขบวนการปฏิวัติมลายูหรือไม่นั้นยังไม่สำคัญ เพราะกลุ่มปฏิวัติทั้ง 2 กลุ่ม มีความเชื่อว่าสถานการณ์ใน 3 จชต. อยู่ในภาวะสถานการณ์สงครามศาสนา (ดารุลฮารบี) ซึ่งเป็นข้อบังคับ (วาญิบ) ที่มุสลิมทุกคนใน 3 จชต. ต้องปฏิบัติถ้าไม่เชื่อจะเป็นบาป แต่ถ้าปฏิบัติจะได้บุญมากกว่าปกติ และถ้าเสียชีวิตในการทำสงครามศาสนาจะได้สถานะฮีด คือไปสู่สวรรค์โดยไม่ต้องผ่านกระบวนการสอบสวนของเทวทูต และไม่ต้องอาบน้ำศพและไม่ต้องละหมาด เมื่อ RKK เสียชีวิตจากการปะทะกับเจ้าหน้าที่จะเห็นได้ว่าญาติๆ จะกีดกันไม่ให้โต๊ะอิหม่ามทำพิธีละหมาดและอาบน้ำศพก่อนนำไปฝังที่กุโบร์ ดังนั้นการวินิจฉัยการปฏิบัติขิง RKK ที่เสียชีวิตจากการปะทะกับเจ้าหน้าที่แล้วไม่อาบน้ำศพและทำพิธีละหมาดนั้น ถูกหรือไม่ในหลักศาสนาอิสลามซึ่งผู้รู้ศาสนาอิสลามใน 3 จชต. ส่วนใหญ่รู้ว่าสถานการณ์ใน 3 จชต. ยังไม่เข้าสถานะสงครามศาสนา (ดารุลฮารบี) แต่ไม่มีใครกล้าออกมาพูดเพราะกลัวขบวนการปฏิวัติมลายูจะสังหารเหมือนบาบอหรือโต๊ะครูบางท่านที่ออกมาคัดค้านจนถูกฆ่าตาย

2. ด้านการเงินสนับสนุนของขบวนการปฏิวัติมลายูกลุ่มปฏิบัติการทั้ง 2 กลุ่ม จะต้องสละเงินวันละ 1 บาท/คน สำหรับกลุ่มมวลชน (อาเจ๊าะ) และสละเงินวันละ 2 บาท/คน สำหรับกลุ่ม RKK ด้วยความเต็มใจ ซึ่งขบวนการมิได้บังคับแต่อย่างใด จะเห็นได้ว่าตราบใดที่ขบวนการปฏิวัติมลายูยังคงสามารถสร้างสมาชิกแนวร่วม (อาเจ๊าะ) และสมาชิก RKK ได้อยู่ตลอดเวลา ระบบการเงินสนับสนุนของขบวนการ ก็ยังคงมีอยู่เช่นนั้นเป็นระบบการเงินพื้นฐานของขบวนการปฏิวัติมลายูนอกเหนือจากระบบการเงินสนับสนุนวันละ 1 บาท และ 2 บาท ของกลุ่มปฏิบัติการนี้แล้ว ขบวนการปฏิวัติมลายูระดับนโยบาย (DPP)  จะไปใช้จ่ายอย่างไรสมาชิกกลุ่มปฏิบัติการทั้ง 2 กลุ่ม ไม่มีสิทธิ์ไปทวงถามแต่อย่างใด

3. กาตอบแทนการปฏบัติงานของกลุ่มปฏิบัติการทั้ง 2 กลุ่มนี้ ขบวนการปฏิวัติมลายูไม่ได้ให้ค่าตอบแทนใดๆ ทั้งสิ้นไม่ว่าจะเป็นเงินหรือสิ่งของแต่อย่างใด แต่จะให้ตำแหน่งเพื่อปฏิบัติหน้าที่ในงานปฏิวัติเท่านั้น ซึ่งผลตอบแทนคือจะได้บุญมากกว่าบุญปกติ อย่างไรก็ตามเมื่อกลุ่มปฏิบัติการทั้ง 2 กลุ่ม มีความเบื่อหน่ายอ่อนล้าจาการปฏิบัติงานมานาน ขบวนการปฏิวัติจะใช้ฝ่ายศาสนา (อูลามา) เข้าไปปลุกระดมด้วยเงื่อนไขศาสนา (ดารุลฮารบี) ซ้ำๆ อีก ก็จะทำให้สมาธิปฏิบัติการทั้ง 2 กลุ่ม มีกำลังใจในการปฏิบัติงานเพื่อให้บรรลุวัตถุประสงค์ของขบวนการปฏิวัติมลายูต่อไป

4. ความเป็นคนดีของสังคมมลายู ขบวนการปฏิวัติมลายูจะคัดเลือกคนเข้าเป็นสมาชิกกลุ่มปฏิบัติการด้วยคุณสมบัติของความเป็นคนดีในมิติของศาสนาอิสลามเป็นพื้นฐานไม่ว่าจะเป็นกลุ่ม RKK หรือกลุ่มอาเจ๊าะ (หมู่บ้านจัดตั้ง) ก็ตาม บุคคลเหล่านี้จะมีลักษณะเด่นในหมู่เยาวชน หรือในหมู่ประชาชนมลายูในหมู่บ้าน เช่น ไม่ติดยาเสพติด ชอบเล่นกีฬา ชอบละหมาด หรือถ้าเป็นประชาชนก็จะเป็นผู้เสียสละเพื่อส่วนรวม ขยันขันแข็งในการประกอบอาชีพการงานสอนศาสนา ไม่ทำตัวเป็นนักเลงอันธพาล หรือเป็นผู้มีอิทธิพลค้ายาเสพติด

ดังนั้นขบวนการปฏิวัติมลายูจึงเลือกบุคคลเหล่านี้ในหมู่บ้านเข้าเป็นสมาชิกกลุ่มปฏิบัติการเพราะโดยพื้นฐานของสังคมชุมชนมลายูแล้ว คนมลายูทั่วๆ ไปต่างก็ยอมรับความเป็นคนดีของคนเหล่านี้อยู่แล้ว แต่เมื่อกลุ่มคนเหล่านี้ได้เป็นสมาชิกกลุ่มปฏิบัติการของขบวนการปฏิวัติมลายู ก็ถูกขบวนการปฏิวัติมลายูปรับเปลี่ยนความคิดเพิ่มเติม คือ ความคิดให้เกลียดคนไทยพุทธ และต่อต่านรัฐบาลไทยอยู่ตลอดเวลา ซึ่งเป็นสาเหตุหลักที่เจ้าหน้าที่รัฐไทยถูกกล่าวหาว่าไปจับกุมคนดีของชุมชนมลายูอยู่เสมอกับการปฏิบัติการ ลับ ลวง พราง ของขบวนการปฏิวัติมลายูทำให้ผลการดำเนินคดีต้องฟ้องหรือปล่อยตัวในที่สุุด

นั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้เจ้าหน้าที่ฝ่ายความมั่นคงจึงต้องกลายเป็นจำเลยของสังคมโดยเฉพาะสังคมมุสลิมว่าเจ้าหน้าที่จับกุม ทำร้ายประชาชนมลายูมุสลิมผู้บริสุทธิ์ที่มีแต่มือเปล่า

@@@@@@@@@@@@@